Help! Mijn puber wil privacy

Hoe bescherm je je kind zonder overbezorgd te zijn? Pubers vormen een lastige doelgroep. Het zijn nog kinderen maar tegelijkertijd weken ze zich steeds meer los van ons. Dat wringt enorm: aan de ene kant willen we ze beschermen maar we willen ze ook niet verstikken en juist de ruimte geven zich te ontwikkelen.

Bij elke bezorgde opmerking van ons volgt een ‘jaahhaaa’ en schieten ze weer weg. We verliezen grip op wat onze kinderen doen, we verliezen ze uit het oog. Terwijl ze juist in deze periode de mooie maar ook soms gevaarlijke wereld ontdekken van seksualiteit, intimiteit en liefde. Hoe zorgen we dat we onze pubers kunnen helpen, zonder ze van ons weg te jagen?

Kenmerkend voor de puberteit is risico’s nemen en fouten maken. Voor ons ouders is dat een beangstigende gedachte, maar voor onze kinderen is het dé manier om hun identiteit en eigen grenzen te leren kennen. Het is logisch dat je als ouder bezorgd bent, maar een puber is op zoek naar onafhankelijkheid en wil ontdekken. Het kan best lastig zijn als je kind waarmee je eerder zo close was plotseling behoefte heeft aan privacy. Doe dat maar eens met dat mooie wezen wat eerst nog je kleintje was en dagelijks bij je op schoot zat en nu het liefst alles voor zichzelf houdt. Ineens speelt er zich een totaal nieuwe wereld af waar jij als ouder vaak geen deel meer van uitmaakt.

Gelukkig hoeft dat niet te betekenen dat elke puber álles voor ons verborgen wil houden. Kinderen die thuis het gevoel krijgen dat ze overal over mogen praten zullen dat ook sneller doen. Doordat er geen taboes zijn zullen ze eerder geneigd zijn te delen wat er gebeurt in hun sociale leven, met vriendjes en vriendinnetjes, maar ook bij problemen en hun zorgen rondom seksualiteit. Het is dus enorm belangrijk om een veilige sfeer te creëren waarin je kind zich comfortabel genoeg voelt om te praten. Maar hoe doe je dat, zo’n sfeer van bespreekbaarheid creëren?

Hieronder een aantal tips.

1: Stel je lerend op
Op het moment dat een kind gaat puberen, speelt er zich van alles buiten je blikveld af. Probeer geen controle te hebben over dat wat je niet weet of ziet, maar stel je lerend op: “Goh dat Snapchat hoe werkt dat precies, vertel eens? Kun je wat leuks ervan laten zien?” Stel je kind volop vragen zonder direct met een oordeel te komen. Door je kind de verantwoordelijkheid te geven over zijn of haar eigen wereld, neem je je kind serieus. In plaats van bemoeienis ontstaat er betrokkenheid. In plaats van wantrouwen ontstaat er vertrouwen. Jij vindt het leuk om dingen te leren van je kind, je kind voelt zich vrijer om met jou zaken te bespreken.

2: Niet verbieden maar bespreken
Wij zien alle gevaren natuurlijk al mijlenver aankomen en daarom is het verleidelijk om op voorhand allerlei dingen te verbieden. Maar we weten ook dat het dan juist aantrekkelijker wordt. Puberende kinderen zoeken graag het gevaar op en dit is een normale gang van zaken. Maar het is wel belangrijk dat je betrokken blijft bij wat er speelt. Een kind dat bang is om thuis ruzie of straf te krijgen zal niet gauw durven vertellen wat hem of haar bezighoudt. En dan kun je hem of haar ook niet meer beschermen.
Door dingen niet direct te verbieden maar juist te bespreken blijf je op de hoogte en zul je het sneller ontdekken als er écht problemen zijn. Ook houd je zo meer zicht op wat er gebeurt. Een kind dat zich thuis veilig voelt kan hier bijvoorbeeld de eerste vrijpartij beleven: daar waar de ouders nog enigszins toezicht hebben. Het geeft je een kans om te zorgen dat je kind veilig vrijt bijvoorbeeld. Of je kunt een gesprek voeren over wederzijdse toestemming. Dit is een veel prettigere situatie dan dat je kind stiekem ergens op straat of in een kelderbox gaat experimenteren.

Door dingen bespreekbaar te maken voorkom je bovendien dat er taboes ontstaan. Want als je het over bepaalde zaken per se niet wil hebben, kun je daar ook je kind niet in opvoeden. Stel je kind kijkt porno. Door dit direct te verbieden en het onderwerp uit de weg te gaan, mis je een enorme kans op een goed gesprek. Door het onderwerp juist bespreekbaar te maken kun je een oprecht gesprek voeren over bijvoorbeeld het vrouwbeeld in porno, de realiteitswaarde ervan en bespreken wat maakt dat je kind hiernaar kijkt, etc. Grijp dus ook de ‘ongemakkelijke’ onderwerpen aan om een open gesprek te voeren met je kind.

3: Loslaten en serieus nemen
Het is ontzettend lastig, maar loslaten hoort bij goed ouderschap. Door onze kinderen het vertrouwen en de ruimte te geven door hun eigen fouten te maken, maken we ze weerbaar en nemen we ze serieus als mens. En dat is precies waar ze zo’n behoefte aan hebben! Als dat lukt, zullen ze ook eerder bij je aankloppen wanneer er iets vervelends gebeurt op het gebied van intimiteit en seksualiteit. Dit geeft jou als ouder dan volop de kans om je kind te helpen! Jouw rol als ouder is dus nog steeds onmisbaar groot, deze is alleen veranderd. Denk gewoon eens na: wat had jij vroeger als puber nodig? Wat heb je zelf gemist in die tijd? Wat kun je doen om jouw kind te helpen?

En wat zijn jouw ervaringen met puberende kinderen. Kunnen ze met jou alles bespreken? Kom je voor moeilijke of ongemakkelijke situaties te staan? Deel je vragen op mijn FB pagina of stel je vragen op vragen – vrijdag.

PS: Heb je interesse in de volgende stap? Je kunt mijn e-book ‘10 gouden tips om met je kind te praten over seksualiteit’ downloaden of meld je aan voor de online mini cursus ‘Seksualiteit en kinderen; vanaf welke leeftijd ‘moet’ je er wat mee?’.