Open en bloot bij ons thuis
In maart is het altijd de Week van de Lentekriebels: een leuke en belangrijke themaweek op veel scholen over seksualiteit. Dit jaar is het thema, heel actueel: mijn lijf is van mij. Een belangrijk onderwerp waarvan de basis thuis al wordt gelegd.
Wij zijn zo’n gezin dat thuis “lekker makkelijk” is. Iedereen loopt gewoon in z’n blootje als dat zo uitkomt.
Mijn kinderen voelen zich vrij om samen (met ons)te douchen of in bad te gaan, of om de deur open te houden als ze naar de wc gaan.
Toch besef ik heel goed dat er een moment kan komen dat ze ineens “nee” zeggen. Plotseling voelt het niet meer fijn. Ze worden groter en willen toch wat meer privacy. Dat is een hele normale ontwikkeling. Dat moment is er nu nog niet, maar wij vertellen onze kinderen wel nu alvast, heel expliciet, dat ze altijd zelf mogen bepalen wie hen bloot mag zien. En zo bereiden we ze voor op het moment dat ze voelen: ‘en nu wil ik niet meer samen naakt zijn of plassen waar iedereen bij is.’
Die boodschap wordt schouderophalend ontvangen. Het lijkt het ene oor in te gaan, het andere weer uit. Maar schijn bedriegt. Dit is waar je de basis legt van een sterk zelfbewustzijn, van het idee van: “mijn lijf is van mij”.
Ik kan me zelf nog herinneren dat mijn lijf rond m’n 11e, 12e begon te veranderen. Mijn vader zei plotseling: “vanaf nu gaan wij niet meer samen douchen”. Dat was goed bedoeld, maar toch voelde ik mij een beetje afgewezen.
Het goede voorbeeld geven
Eigenlijk gaf mijn vader mij een belangrijke les. Namelijk: hij gaf zijn grens aan. Hij vond het zelf niet meer fijn.
“Mijn lijf is van mij”: dat is wat ouders tegen kinderen kunnen zeggen. Bijvoorbeeld als een peuter aan je borsten zit te frunniken, of in bad de piemel van papa pakt. Door zelf grenzen te stellen en te zeggen “dit wil ik niet”, plant je een belangrijk zaadje in hun hoofd.
Bij de abrupte mededeling van mijn vader miste ik destijds wel wat context. Die wil ik mijn kinderen nu wel duidelijk meegeven, door heel duidelijk te vertellen dat ze zelf de regie hebben over hun privacy, nu en later.
Lekker luisteren 🎧
Al mijn podcasts zijn ook te beluisteren via je favoriete podcast-app.
Mijn kusjes zijn van mij
Misschien heb je ‘m al gehoord, misschien heb je ‘m gemist. Maar deze podcast is nog altijd erg actueel.
In deze aflevering bespreken we een luistervraag: ‘Moet ons kind de visite kusjes geven bij het afscheid?’ In deze ogenschijnlijke simpele discussie schuilt een belangrijke les over het aangeven van grenzen en wensen.
👉 Luister hier de aflevering over grenzen aangeven
Hoe vertel ik mijn kinderen dat ik misbruikt ben?
Zo’n heftig onderwerp, hoe pak je dat aan? Je wil wel eerlijk zijn naar je kinderen, maar je wil ze niet ‘belasten’ of teveel vertellen. Je wilt een mooie les meegeven, maar je wil jezelf ook beschermen. In deze aflevering ontdek je hoe je taal kunt geven aan zo’n ingewikkeld onderwerp.
👉 Luister hier de aflevering terug
Heb je nog aanvullende vragen naar aanleiding van deze podcast? Laat het me weten via een e-mail naar naomi@naomimaaktbespreekbaar.nl
Je kind fouten laten maken
Zó lastig, en toch zó belangrijk: kinderen ruimte geven om hun neus te stoten is één van de lastigste dingen in het ouderschap, en tegelijkertijd essentieel voor hun opvoeding.
In deze aflevering ontdek je wat de kracht is van fouten maken, experimenteren en onderzoeken. Ook vertel ik je hoe ik hier zelf als moeder mee omga en wat je als ouder kunt doen om je kind de ruimte te geven.
👉 Luister hier de podcast terug.
Heb je ook een vraag voor mij die je beantwoord zou willen krijgen in deze podcast? Stuur dan je vraag naar vragen@naomimaaktbespreekbaar.nl en ik beantwoord deze graag!
Thuis verder kletsen
De Week van de Lentekriebels wordt op veel scholen uitvoerig behandeld, het is belangrijk om thuis verder te kletsen.Met deze handige gespreksstarters ga je op een leuke manier het gesprek aan met een kind over seksualiteit, grenzen, kriebels, het lijf, privé, kusjes en verliefdheid.
In de media
In deze column uit de Volkskrant wordt mijn eerdere tip uit een NRC-artikel aangehaald, namelijk: geef zelf het goede voorbeeld als het gaat om grensoverschrijdend gedrag. Wil je je kind leren dat het z’n eigen grenzen kan aangeven? Respecteer die grenzen dan ook en ‘dwing’ een kind niet om andere volwassenen een kus, knuffel of hand te geven.
